تا به امروز اکثر ما از این مسئله آگاه هستیم که ویروس کرولا SARS-CoV-2 (اکثراً بانام COVID-19 به آن اشاره می‌شود) می‌تواند از یک شخص مبتلا نه‌تنها از طریق ذرات هوا بلکه ذرات روی سطوح هم انتقال پیدا کند. این ویروس می‌تواند در دوره‌های زمانی مختلف بر ذرات مختلف باقی بماند که دانستن آن‌ها به شما در تعیین اعمال ضدعفونی مناسب برای کاهش احتمال انتقال کمک می‌کند. این اطلاعات همچنین می‌توانند به شما در انتخاب موادی که کمتر مستعد ویروس هستند کمک کنند.
کوید 19 تا چه مدت روی سطوح مسی باقی می‌ماند؟
یک تحقیق جدید در مجله انگلیسی پزشکی ثابت کرد که کوید 19 در ایروسل ها تا 3 ساعت، روی مقوا تا 24 ساعت و روی پلاستیک و فلز ضدزنگ تا 72 بعد از اعمال روی این سطوح باقی می‌ماند. اما بر روی مس تا 4 ساعت قابل‌انتقال باقی می‌ماند. زمان قابل‌توجه کمتری نسبت به سطوح سخت دیگر.
یک دلیلی که چرا مس سازواره های بیماری‌زا را نابود می‌کند این است که شاید به‌عنوان یون به سلول ورود می‌کند. هنگامی‌که دوز کشنده به دست می‌آید، به نظر می‌رسد که مس با عملکرد طبیعی سلول‌ها تداخل پیداکرده و یکپارچگی غشا را به خطر می‌اندازد. شواهد بسیاری وجود دارد که مس مانع تنفس سلولی و متابولیسم و صدمه به DNA می‌شود. این منجر به مرگ سریع خواهد شد و اینکه سلول‌ها زمان کافی برای تکثیر داشته باشند را غیرممکن می‌کند.
در تحقیقی منتشرشده توسط American Society for Microbiology در سال 2015 کشف شد که مس چندین گونه مختلف و اولیه کروناویروس انسانی را از بین می‌برد. تماس با سطوح مسی منجر به تغییرات مارفولوژی در ذرات کرولا ویروس انسانی می‌شود که این ذرات با میکروسکوپ الکترونی انتقالی قابل‌رؤیت هستند. مکانیسم مرگ باکتری بر سطوح مس پیچیده است و نه‌تنها شامل فعالیت مستقیم یون مس بر چندین هدف متعدد است بلکه تولید رادیکال‌های اکسیژن مخرب منجر به خودویرانگری متابولیک می‌شود.
ثابت‌شده است که مس و آلیاژهای مسی تأثیر خود بر کشتن باکتری را حتی بعد از ده‌ها سال استفاده حفظ می‌کنند. امروزه شواهد بسیاری از تحقیقات آزمایشگاهی و آزمایشات بالینی کوچک وجود دارند که نشان می‌دهند مشارکت سطوح مسی نقش مهمی در کاهش انتقال عفونت از سطوح آلوده ایفا می‌کند.
بااینکه استفاده از مس در سطوح تماس بالا نیاز به شستن دست‌ها و ضدعفونی را کم نمی‌کند، اما برای اشیائی مانند دستگیره‌های در و کابینت، میزهای پیشخوان و نرده‌ها راهی میانبر برای کاهش مدت‌زمانی است که ویروس روی سطوح زنده می‌ماند. این امر در کاهش میزان انتقال در فضاهای مشترک و محیط‌های عمومی نقش دارد.
